ما باید از حوادثی که در اطرافمان اتفاق می افتد, بتوانیم بدون این که تزلزلی در دلمان احساس کنیم,به اسانی از این حوادث عبور کنیم؛واین حرکت بستگی به نوع نگاه ما به هستی دارد. ما باید نگاهمان, توحیدی و ولایی باشد, تا دلمان دریایی شود؛ وسعت بگیرد و بیدار شود. ان شاءالله بتوانیم خودمان را حبابی ببینیم که تهی بودنمان را در غنای آب, ادراک کنیم وبا سجده ای بر اقیانوس نیست شویمکه این به یقین عین هستی است.